แสวงหาในทิศทางที่ถูกต้อง

ในปี 1994 รัฐบาลอังกฤษเปิดดำเนินการโครงการลอตเตอรี่แห่งชาติเป็นครั้งแรก มีการโฆษณาประชาสัมพันธ์กันอย่างอึกทึกคึกโครมอย่างไม่เคยมีมาก่อน และในคืนแรกที่มีการจับรางวัลลอตเตอรี่นั้น ปรากฏว่ามีคนกว่า 25 ล้านคนที่เฝ้าชมรายการดังกล่าว

รายการดังกล่าวบอกว่าผู้ที่ถูกลอตเตอรี่จะได้รับเงินจำนวนมหาศาลการทำเช่นนี้ก็หมายความว่าการชนะหรือได้มาซึ่งเงินหลายล้านปอนด์นั้นเป็นภาพที่สะท้อนความสำเร็จ ความสุขของผู้ถูกรางวัลลอตเตอรี่ก็คือประสบการณ์ที่ได้รับจากการคว้าเงินนับล้านปอนด์และจากสิ่งสารพัดที่เขาจับจ่ายใช้สอยหาซื้อมาจากเงินรางวัลนั้น แต่หารู้ไม่ว่าในขณะที่รายการดังกล่าวได้รับการพัฒนามาเป็นระยะๆนั้น ผมกลับมองว่าเป็นเรื่องที่น่าเศร้าอย่างมาก ไม่เฉพาะต่อคนที่ถูกลอตเตอรี่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงบรรดาแมงเม่าทั้งหลายที่ถูกอิทธิผลของสื่อครอบงำจากรายการนี้ด้วย

เพราะความมั่งคั่งด้วยวิธีการเช่นนี้ไม่ได้เกิดจาก การทำงาน ความวิริยะพากเพียง การใช้สติปัญญา ความสามารถและทักษะส่วนตัว แต่ด้วยการถูกลอตเตอรี่ ซึ่งเป็นเรื่องของความบังเอิญ ไม่ต่างอะไรเลยจากการเล่นการพนันที่ต้องเสี่ยงเพื่อให้ได้รางวัลมา ซึ่งหลายครั้งต่อหลายครั้งที่สิ่งเหล่านี้แสดงให้เราเห็นว่าคนที่ชนะและได้เงินจำนวนมากไปครองนั้น ในที่สุดแล้วก็หาความสุขไม่ได้ เป็นสัปดาห์ เป็นเดือน และอาจจะเป็นปีซึ่งจะเป็นตัวตัดสินว่าคนที่ได้เงินมาด้วยวิธีนี้จะใช้จ่ายอะไร และทำอะไรต่อไป แต่ท้ายที่สุดความกดดันต่างหากที่ถาโถมเข้ามาจนครอบงำหมดสิ้น ครอบครัวอาจจะได้รับผลกระทบที่ไม่ดีจากบรรดาขอทานทั้งหลายแหล่หรือการที่จะต้องคอยแก้ตัวกับคนอื่นเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกรบกวน และอาจจะต้องเจอกับพวกสิบแปดมงกุฎที่หาทางแบ่งเงินไปจากผู้ชนะให้ได้

นอกจากนั้นคนเหล่านี้ยังอาจจะต้องได้รับประสบการณ์ในการสูญเสียเพื่อนที่คบหากันมานานด้วยเหตุผลง่ายๆ ที่ว่าเกิดความไม่สะดวกใจที่จะคบหากันได้อีก พวกเขาจะคิดว่าถ้าเพื่อนของตนเองมั่งคั่งขึ้นมาเช่นนั้น เขาก็ต้องแข่งขัน เพราะเพื่อนเก่าแก่เวลานี้มีรถใหม่ มีบ้าน เรือ หรืออะไรก็แล้วแต่ ทั้งที่ในความเป็นจริงลึกลงไปเพื่อนคนที่มั่งคั่งขึ้นมานั้นก็ยังเป็นคนๆเดิม หรือแม้แต่สมาชิกในครอบครัวก็อาจจะนึกอิจฉาและแข่งขันด้วยก็เป็นไปได้

ที่ผมพูดทั้งหมดนี้เป็นการพูดด้วยความรู้สึกจากใจจริง ไม่ใช่เพราะว่าผมเคยหรือไม่เคยถูกลอตเตอรี่หรือพูดขึ้นมาอย่างลมๆแล้งๆแต่ว่านับตั้งแต่ที่ผมรู้ตัวเองว่าต้องการจะมีเงินมากๆนั้น ผมก็ใช้วิธีการทำงานอย่างหนักและด้วยความอุตสาหะ และตัวผมเองก็เคยผ่านประสบการณ์ที่ถูกคนในครอบครัวเดียวกันอิจฉามาแล้ว ผ่านห้วงเวลาที่เพื่อนเก่าแก่รู้สึกกระอักกระอ่วนใจในความสัมพันธ์ที่มีต่อมาแล้ว ผมแน่ใจว่าตัวเองไม่เคยแสดงตนเองทำนองโอ้อวดแต่ก็ยังหนีไม่พ้น มันเป็นประสบการณ์การเรียนรู้ที่มีค่ามากเหลือเกิน